Wat doet een begeleider van een Centrum voor Kinderzorg en Gezinsondersteuning (CKG)?

07u00

Mario komt toe om 7 uur ’s morgens. Met een koffie in de hand informeert hij bij de collega van de nachtdienst hoe alles is verlopen. Vroeger was het altijd dezelfde persoon die de nacht deed, maar enkele jaren geleden werd na gezamenlijk overleg beslist dat iedereen die shift op zich kon nemen. “De opvoeders verloren anders te veel de binding met de kinderen”, legt hoofdopvoedkundige Dominiek uit. “Ze werden te vaak gezien als de boeman die hen in bed stopte.”

“Na de briefing wekken we de schoolgaande kinderen”, zegt Mario. “Net zoals in een gezin, maken ze zich klaar in de badkamer, ontbijten ze en vullen ze hun brooddozen. Dit is het drukste moment van de dag om iedereen op tijd op de bus te krijgen.

08u00

De collega van Mario brengt de kinderen naar school met de bus. Mario maakt intussen de jonge kinderen wakker die nog niet naar school gaan. “We geven flesjes, dienen medicatie toe en geven een badje.”

10u00

Het is tijd om met de kinderen een kriebelactiviteit te doen. Het doel hiervan is de kinderen ervaringsgericht zaken aan te leren en hun ontwikkeling op allerlei vlakken te stimuleren. “We wandelen, knutselen of spelen samen.”

Mario heeft de vroege dienst en zorgt voor de kinderen in de leefgroep. De collega die ook om 7 uur startte, heeft de vlinderfunctie. Zij maakt tijd voor het aanvullen van dossiers, invullen van observatiefiches en neemt meer praktische zaken op zich, zoals de kasten opruimen, bedden verversen, enzovoort. “Zij zorgt voor extra ondersteuning”, zegt Dominiek.

12u00

Eten met de kinderen.

13u00

In de namiddag is het tijd voor een cliëntgerichte bespreking met de pedagoge. De ouders zijn ook altijd uitgenodigd. “Om eerlijk te zijn, in het begin hadden we schrik om de ouders te laten particperen”, zegt Dominiek. “Maar we merken dat die samenwerking heel positief is. De ouders zijn heel welkom en dat geeft veel vertrouwen waardoor je rechtuit kan communiceren. We zeggen niet alleen wat moeilijk loopt, maar ook wat hun sterktes zijn. Daardoor is er veel openheid om onze observaties rond hun kinderen te geven en duidelijkheid te krijgen waar bepaald gedrag vandaan komt.” De vele sociale contacten met de ouders en collega’s vindt Dominiek het fijnste aspect van de job. “Je voelt verbondenheid met de maatschappij, je betekent iets en werkt samen om iets te bereiken. Je moet wel het idealisme behouden.”

15u30

Daarna is het tijd voor een oudertraining. Een alleenstaande ouder komt naar het Open Poortje omdat haar kind zich altijd op de grond gooit wanneer ze naar de winkel gaat en niet luistert. Mario gaat met het kind en de ouder naar een speelgoedwinkel en ondersteunt de ouder tijdens moeilijke momenten. Mario doet aan modelling en geeft de ouder tips. “Tijdens één van de volgende trainingen is het dan de beurt aan de mama totdat ze het alleen kan.”

Dat vindt Mario ook het boeiendste aan de job. “Bij elk kind is het zoeken naar een andere methodiek. Je hebt het in de vingers hoe je moet omgaan met de ouders en de kinderen, maar iedere situatie is anders.”

Ouders komen bijvoorbeeld ook bij Mario terecht omdat hun kind niet wil eten of omdat het bang is bij het wassen van de haren onder de sproeier. “Meestal komen ze met een bepaald probleem, maar je merk snel dat er meerdere zaken onder de oppervlakte meespelen”, legt Mario uit. “De draagkracht van een alleenstaande ouder is niet altijd even groot. We leren hen technieken zoals positieve bevestiging en negeren zodat ze die in andere situaties kunnen gebruiken. Ouders die niets positiefs meer zien in hun kind komen hier soms knutselen en spelen. Ze doen de plezante dingen samen om daarna weer aan de slag te kunnen. We werken ook samen met ouder en kind aan hun hechting of band. Dit doen we door oudertrainingen Sherborne aan te bieden.”