Jongeren geloven in de kracht van De Troubadours

Hoe zouden jullie De Troubadours omschrijven?

Alicia: "Je kan het als een hobby beschouwen. Maar ik zie het als méér dan dat. Het is écht een deel van mijn leven. Ik zie Koen en Terri als een deel van mijn familie. Zij praten met mij, geven mij een goed gevoel en ze zijn écht begaan met jou. Als het minder goed gaat met mij, dan zeggen ze : 'Kom, we gaan een beetje zingen'. Met De Troubadours draait het rond muziek én je gevoel daarbij. En ze helpen jou om je gevoel mee in muziek om te zetten.”

Hanane: "We hebben het geluk dat Koen en Terri twee fantastische mensen zijn. Het is een geweldig initiatief. Ze vertrekken met de jongeren uit de voorzieningen en het verleden dat erachter zit. Ze proberen met ons samen te groeien. Enerzijds heb je je eigen proces en anderzijds het proces bij De Troubadours. Niet alleen op vlak van zingen voel ik mij vooruitgaan. Ook mijn zelfvertrouwen neemt toe".

Alicia: "Ik heb het ooit zo aan Koningin Mathilde verteld: 'De Troubadours zijn jongeren die wat meer meegemaakt hebben, dingen die de meesten niet zouden mogen meemaken. En die dat op een positieve manier proberen te uiten. Er zijn meisjes die verdrietige nummers zingen. Ik vind dat héél mooi hoe zij daar hun gevoel kunnen inleggen. Of De Troubadours die rappen. Het is oprecht, en het komt er ook zo uit. Je ziet dat ze ook voelen wat ze zingen, en dat ze het écht menen. Dat heb je niet vaak, dat het zo puur kan zijn. Je merkt ook de appreciatie bij het publiek. Als mensen die je niet kent na een optreden komen zeggen dat we het goed hebben gedaan. Dan beginnen onze ogen te stralen.”

Welke zijn de verhalen van de jongeren die met De Troubadours optreden?

Hannah: Het gaat over jongeren die weglopen van huis, of worden weggestuurd. Over spijbelaars, jongeren die in de criminaliteit belanden. Vele jongeren krijgen vaak te horen dat ze voor niets deugen. Ik heb bv. een moeder gehad, die dikwijls zei dat ik 'niets waard' ben. Je doet dit of dat niet goed. En dan kom je op een plek zoals De Troubadours, met 2 geweldige mensen die zeggen dat je goed kan zingen. En dan heb je nog een publiek dat jou zegt dat het héél fijn en pakkend was. Dat geeft zelfvoldoening bij alle meisjes. Dat is wat we nodig hebben he.”

Alicia "Toen ik bij De Troubadours kwam, maakte ik een héél slechte periode door. Ik heb een jaar gehad dat het echt niet goed ging. Ik was een echte etter, mijn mama kan dat bevestigen. Ik deed wat ik wilde en ging niet meer naar school, was soms agressief en dronk mij kapot. Ik was helemaal iemand anders. Ik repeteerde nog wel met De Troubadours want zingen maakt mij blij. Maar in het eerste jaar optreden lukte niet. Het was onmogelijk om met mij plannen te maken. Er was weinig dat mij interesseerde. Zingen was het enige waar ik nog naar uitkeek. Pas het jaar erop ben ik echt beginnen optreden met De Troubadours.

Wat maakt de samenwerking met Koen en Terri zo bijzonder?

Alicia : "Het menselijk contact maakt het bijzonder denk ik. We hebben bv. ook hun persoonlijk gsm-nummer.  Als er iets is, dan mogen we altijd bellen. Zelfs in het midden van de nacht. Ze zijn er ook echt voor ons. Het ging op een bepaald moment héél slecht thuis, en toen hebben ze zelfs voorgesteld of ik niet een tijdje bij hen kon komen wonen. Ik zat ook een periode in Kortenberg, en toen kwamen Koen en Terri om de drie dagen op bezoek om samen met mij te zingen.”

Hanane : "Koen en Terri komen allebei héél dichtbij. Ik heb 4 maanden geleden in time-out in Mol gezeten. Ik mocht dan een paar telefoontjes doen, maar enkel met begeleiders. Ik wou echter Koen en Terri aan de lijn, en dat heeft echt goed gedaan. Ze waren echt begaan. Dat heeft mij geraakt. Op dat moment zijn het kleine dingen die je staande houden. En soms val je gewoon in een diep gat en denk je dat  je er nooit uitgeraakt. Koen en Terri waren er op dat moment. Dat maakt de band héél speciaal, delicaat en fragiel tegelijk.”

Ervaren jullie hen dan als hulpverleners?

Alicia : Ik vind persoonlijk dat er meer hulpverleners zoals Koen en Terri moeten zijn, ook al zijn zij geen hulpverleners. De manier waarop ze met ons praten, met ons omgaan en ons troosten ... Ze kunnen je echt oppeppen en je blij maken. Ik vind dat veel mensen een voorbeeld aan hen mogen nemen. Dat vind ik echt wel.