In de praktijk

Wat betekent Signs of Safety en de kracht van partnerschap voor iemand die al jaren in de hulpverlening zit?

Consulente Julie en Sylvia

Podcast: Consulent in gesprek met Sylvia

In deze podcast gaan Julie, consulent SDJ Antwerpen (Sociale dienst jeugdrechtbank) en Sylvia in gesprek. Zij worden geïnterviewd door Sabien De Klerck, trainer Signs of Safety.

Sylvia zit al heel lang in de hulpverlening, een vicieuze cirkel waar ze moeilijk uitgeraakt. Tot Julie haar contacteert met de melding dat haar vierjarige kleindochter haar mama dreigt te verliezen.

Dit was dé wake-up call voor Sylvia. “Een hulpverlener die mij waardvol vindt, die mij nodig heeft om mijn dochter te helpen.”

Dankzij Julie vond Sylvia de kracht om een netwerk uit te bouwen, om samen aan de slag te gaan en oplossingen te zoeken voor haar dochter, kleindochter maar ook voor zichzelf.

Het verhaal van Julie en Sylvia was één van de casussen die aan bod kwamen tijdens een bootcamp Family Finding, dat georganiseerd werd door het Antwerps Partnerschap. In die bootcamps gaan hulpverleners samen met ouders op zoek hoe een netwerk versterkt kan worden om ervoor te zorgen dat kinderen en jongeren veilig, omring en geliefd kunnen opgroeien.

 

 

Projectleider Nele Haedens over Signs of Safety in Vlaanderen

“Toen we in 2015 met Signs of Safety begonnen, kregen we wel eens te horen dat we niet naïef moesten zijn en geen wonderen mochten verwachten”, vertelt Nele Haedens. Nele is beleidsmedewerker en projectleider van Signs of Safety bij de afdeling ondersteuningscentra jeugdzorg (OCJ) en sociale dienst jeugdrechtbank (SDJ).

“Het is inderdaad geen wondermiddel, maar we kunnen eventuele problemen wel benoemen. Meer nog: ik denk dat we dankzij die methode de schade uit het verleden en de risico’s net concreter kunnen maken, en dat samen met de gezinnen. Signs of Safety gaat ervan uit dat er altijd signalen van veiligheid zijn, hoe penibel de situatie ook is. Door samen te zoeken naar die signalen en naar de kracht en de mogelijkheden van de gezinnen zelf, scheppen we hoop. En het is die hoop die motiveert. Laat ons wel wezen: er zullen nog altijd kinderen en jongeren geplaatst moeten worden. Maar we zullen hen beter dan vroeger kunnen uitleggen waarom we ooit betrokken waren. En dat we allemaal samen ons best hebben gedaan om voor een betere toekomst te zorgen."